Najlepsze szlaki na Nowej Zelandii. Wyspa Południowa.

Uważam, że najlepsze co można zrobić, jeśli już się wyląduje na Nowej Zelandii, to wyjść w góry. My byliśmy w Kiwilandzie ponownie, tym razem na Wyspie Południowej, na przełomie grudnia i stycznia. Czas dwutygodniowego „road tripa” staraliśmy się wykorzystać dobrze, a wyniki tych starań podsumowałem w tym wpisie.

Wszystkie wymienione poniżej szlaki to jednodniowe trekkingi.

1. Roy’s Peak

Długość: 16 km (tam i z powrotem)
Czas: 6-8 godzin
Różnica poziomów: 1300 m
Ocena trudności: średni
Dojazd: 6 minut z miasteczka Wanaka

Na Roy’s Peak (1578 m n.p.m.) idzie się dla widoków, są naprawdę obłędne. Jeśli pogoda jest kiepska i nie będzie nic z góry widać to myślę, że lepiej zrezygnować z wejścia, albo przełożyć je na inny dzień, bo może się okazać, że największą atrakcją będą wszędobylskie owce. Droga jest średnio atrakcyjna, technicznie łatwa, ale stroma. Idzie się szeroką dobrze ubitą aleją do samego szczytu. Drzew nie ma prawie w ogóle, więc można podziwiać krajobraz przy każdym odpoczynku.
Roy’s Peak to chyba najpopularniejszy szlak na Wyspie Południowej i możecie się spodziewać dużej liczby turystów na trasie. Jakieś pół godziny przed szczytem mija się słynny punkt widokowy, do którego staliśmy w kolejce 20 minut! Warto, chociaż z drugiej strony jest jeszcze parę innych punktów niewiele gorszych, gdzie nie trzeba czekać.

Długość: 20 km (od Routeburn Shelter do Routeburn Hut i z powrotem)
Czas: 5-6 h
Różnica poziomów: 550 m
Ocena trudności: łatwy
Dojazd: 25 minut z Kinloch, drogą gruntową, ale dostępną dla zwykłej osobówki (warto sprawdzić warunki). Z Queenstown to ok. 80 minut jazdy samochodem.

Routeburn Track to szlak trzydniowy z grupy tzw. Wielkich Szlaków. My zrobiliśmy tylko jego kawałek zaczynając od wschodniego końca (przy Routeburn Shelter Parking), dochodząc do Routeburn Falls Hut i wracając z powrotem do samochodu. Droga jest łatwa i szeroka, wspina się mocniej dopiero na odcinku między Routeburn Flats a Routeburn Hut. Biegnie za to przez wspaniały las bukowy przepiękną doliną Routeburn River. Szlak jest położony trochę na odludziu, więc turystów jest mniej niż można się spodziewać po tak pięknym miejscu.
Uwaga! Koniec pełnej wersji szlaku znajduje się w Divide w pobliżu Miford Sound. Przejazd samochodem między oboma końcami trwa ok. 4,5 godziny.

3. Ben Lomond

Długość: 12 km (od stacji gondoli) lub 16 km z centrum Queenstown
Czas: 3-4 h (wersja krótka)
Różnica poziomów: 1000 m
Ocena trudności: średni
Dojazd: dojście pieszo z centrum Queenstown

Najpopularniejszy szlak w Queenstown. Trochę dlatego, że najbliżej. Również, ponieważ można go skrócić korzystając na początek z kolejki gondolowej. Głównie jednak dlatego, że oferuje przepiękne widoki. Nie tylko na Queenstown i jezioro Wakatipu, bo po wejściu na przełęcz Ben Lomond rozpościera się cudowna panorama Alp Południowych. Po drodze istnieją spore szanse na spotkanie z bliska dzikich kóz, które są tutaj zresztą szkodnikiem (jednym z wielu). Szlak względnie łatwy, choć do przełęczy stromy, a potem bardzo stromy i trudny do samego szczytu. My go przeszliśmy w Wigilię. Mam nadzieję, że zapowiada to cały rok intensywnych trekingów.

4. Hooker Valley

Długość: 10 km
Czas: 3-4 h
Różnica poziomów: 120 m
Ocena trudności: łatwy
Dojazd: 2,5 km z miasteczka Mount Cook Village

To jest najbliżej jak możesz się dostać do góry Mount Cook, chyba że masz pozwolenie na wspinaczkę na sam szczyt. Ten szlak to raczej spacerek, ale warto się doczłapać do jeziorka Hooker Lake, bo pierwszy raz widzieliśmy tam pływające w wodzie odłamki lodowca. Poza tym jest zwyczajnie uroczo: górska rzeka, jeziorka w różnych kolorach, wiszące mosty i cały czas widok na Mount Cook.

5. Alex Knob

Długość: 18 km
Czas: 8-9 h
Różnica poziomów: 1100 m
Ocena trudności: trudny
Dojazd: 3 km z miasteczka Franz Josef Glacier

Nowa Zelandia po zachodniej stronie Alp Południowych to jakby inny kraj. Duża wilgotność powietrza, często pada, a jak nie pada to wiszą niskie chmury. Tak jest w Milford Sound i tak jest również w okolicach lodowca Franz Josef. Miejsce jest bardzo atrakcyjne, ponieważ czoło lodowca położone jest ok. 240 m n.p.m., co czyni go stosunkowo łatwo dostępnym.
Aby zobaczyć lodowiec Franz Josef można albo wykupić wycieczkę helikopterem za jakieś $1000, albo pójść na trekking szlakiem Alex Knob Trail. My doszliśmy na sam szczyt, ale widoki skończyły się zaraz po dojściu do punktu widokowego „Christmas Lookout”. Potem weszliśmy w chmury i ze szczytu nie było widać nic.
Szlak jest ciekawy, bo trudny. Co chwila trzeba się wspinać na jakieś korzenie lub omijać błoto. Idzie się przez gęsty las deszczowy, a nie pastwiska.
Minusem tej trasy są latające nad głową co parę minut śmigłowce.

Uwaga! Na mapie to się wydaje blisko Mount Cook, ale w rzeczywistości to jest cały dzień jazdy stamtąd, dookoła gór.

6. Lake Marian

Długość: 9 km
Czas: 2,5 – 3,5 h
Różnica poziomów: 400 m
Ocena trudności: trudny
Dojazd: 88 km z Te Anau (po drodze do Milford Sound)

Ten szlak to trochę jak bonus po wyprawie do Milford Sound, gdzie jest co robić przez jakieś trzy godziny, wliczając w to dwugodzinny rejs po fiordzie. Dzień był długi, więc szlak do Lake Marian trafił się jak złoto przed powrotem do Te Anau.
Było warto. Szlak jest przepiękny, trudny, idzie przez gęsty las deszczowy. Na koniec nagroda w postaci przepięknego jeziorka polodowcowego. Jak nad Morskim Okiem, tylko turystów mniej.

7. Kepler Track (kawałek)

Długość: 8 km (od Rainbow Reach do Spirit Lake i z powrotem)
Czas: 2 h
Różnica poziomów: 40 m
Ocena trudności: łatwy
Dojazd: 13 km z Te Anau (my zaczęliśmy od miejsca nazywanego Rainbow Reach)

Szlak Keplera to 60 km, trzydniowy trekking, jeden z `wielkich`. My przeszliśmy tylko krótki odcinek w pobliżu Te Anau. Na tym odcinku szlak biegnie lasem wzdłuż rzeki Waiau (nie każdego dnia można oglądać na żywo rzekę Anduinę z Władcy Pierścieni) w kierunku jeziora Manapouri. Doszliśmy tylko do jeziorka Spirit Lake. Szlak był łatwy i relaksujący, las bukowy jest tam przepiękny.

To koniec listy. Szlaków jest oczywiście więcej, my mieliśmy siły i czasu na tyle. Czego na liście brakuje? Wielki nieobecny to oczywiście Milford Track. To jest szlak czterodniowy i chyba jedyny z „wielkich”, którego nie da się „ugryźć” jednego dnia. Zarówno na początek, jak i na koniec szlaku wymagany jest transport przez jezioro, co czyni jednodniowy wypad mało praktycznym. Pozostaje tylko wrócić na Milford Track i przejść go w całości.