W górę rzeki Darling

Dzisiaj zaczniemy od jeżdżenia palcem po mapie. Poszukajcie miejsca, gdzie zbiegają się granice trzech stanów: Wiktorii, Nowej Południowej Walii (NSW) oraz Australii Południowej. Na samym niemal* narożniku stanu NSW znajduje się miasteczko Wentworth, gdzie coś ma koniec, a coś ma początek.

Początek w tym miejscu ma moja dzisiejsza notka, a kończy się tutaj druga największa rzeka Australii: Darling River. Wlewa swoje wody do większej siostry, rzeki Murray i razem płyną dalej w kierunku Południowej Australii.

Rzeki to jest to, czego w tym kraju brakuje najbardziej. Jest ich zresztą pełno, tyle że koryta mają puste. Jedyne rzeki płynące w miarę bez przerw wypływają z Wielkich Gór Wododziałowych, ciągnących się wzdłuż wschodniego wybrzeża. Te, które spływają po wschodniej stronie działu wodnego kończą swój żywot wkrótce w oceanie (np. Snowy River, Yarra River, Brisbane River). Te natomiast, które płyną na zachód mają do pokonania długą drogę.

Z Alp Australijskich spływa rzeka Murray. Zbiera po drodze wiele dopływów, zasila w wodę tysiące hektarów upraw rolnych (w tym takie cuda jak ryż), na koniec jeszcze dostarcza słodkiej wody dla Adelajdy. Dla australijskiego rolnictwa rzeka Murray to być, albo nie być.
Cud, że cokolwiek dopływa do morza (właściwie nawet nie do morza, ale do przybrzeżnego jeziora Alexandrina, na południe od Adelajdy.

Po drodze do Adelajdy, w tym oto pokazanym na zdjęciach miejscu, do Murray wpływa rzeka Darling (to ta z lewej strony na poniższym zdjęciu).

Ta niepozorna rzeczka ma długość 1472 km, a licząc od najdłuższego dopływu to ponad 2800 km. W dodatku płynie przez teren dla rzeczki wyjątkowo niegościnny, deszcze padają tam rzadko, słońce piecze bez litości i efekt jest taki, że w rzece Darling woda raz jest, a innym razem jej… nie ma.

Obecnie rzeka przechodzi dość dobry okres, wody jest dużo, ale jeszcze 3 lata temu, pod koniec kilkuletniej suszy, rzeka Darling zamieniła się w niewielki strumyczek.

Co nas tam zawiodło? Mieliśmy jechać po prostu do Broken Hill, ale stwierdziłem, że to głupio tak prostą drogą, więc skręciliśmy zaraz za Wentworth w prawo, w drogę do Menindee. Przez ponad 100 km był jeszcze wąziutki, ale asfalt. Jednak zaraz za Pooncarie droga się… skończyła.

Dalej jednak nie było tak źle, droga gruntowa, ale dobrze utwardzona, żadnych pociągów drogowych, w aucie klima. Był czas pooglądać za oknem biegające stadami emu.

Celem tej wyprawy był Kinchega National Park. Park ten to kilka jezior, stworzonych poprzez spiętrzenie wód rzeki… Darling oczywiście.

Poniżej na zdjęciu jezioro Menindee. Te jeziora też nie zawsze wyglądają tak jak poniżej, w okresie suszy wody tam praktycznie nie było. A przecież stąd właśnie ciągnie wodę miasto Broken Hill.

Te sterczące kikuty drzew to też obrazek dla Australii bardzo charakterystyczny. Uważni czytelnicy bloga może pamiętają gdy pokazywałem zbliżone obrazki z całkiem innego miejsca (ale też dopływu rzeki Murray).

Powyższe zdjęcie jest specjalnie dla tych, którzy myślą, że podróż autem przez Australię jest bardzo ekscytująca. Otóż tak to wygląda przez jakieś 90% (bardzo długiej) trasy: wielka pusta.

Czasami trafią się najwyżej jakieś koniki.

* „niemal” – w warunkach australijskich to prawie 100 km