Tamborine Mountain

Jadąc przez Gold Coast autostradą Pacific Motorway zjeżdżamy na Nerang, ale nie skręcamy w kierunku Surfers Paradise, ale w przeciwnym – jedziemy w góry. Droga nie jest daleka, około pół godziny czasami bardzo stromej wspinaczki (podjazdy do 18% stromizny, trzeba redukować bieg nawet w automacie, szczególne przy zjazdach!) serpentynami i znajdujemy się na skraju płaskowyżu o wysokości trochę ponad 500m, utworzonego przed 22 milionami lat podczas wybuchu wulkanu Mount Warning.

Nazwa góry Tamborine pochodzi rzekomo z języka Aborygenów i nie ma nic wspólnego z tamburynem. Jest kilka teorii co do znaczenia tego słowa u Aborygenów, ale jak zwykle pewności nie mamy, bo wprawdzie słowo z tego języka do angielszczyzny przejęto, ale sam język jest już dawno wymarły (razem z tymi co go używali).

Góra Tamborine porośnięta  była kiedyś całkowicie subtropikalnym lasem deszczowym. Do dzisiaj zachowały się tylko tragmenty dawnej puszczy, za to bardzo urokliwe. Park narodowy Góry Tamborine jest zresztą najstarszym parkiem narodowym Queensland. Miejsce jest popularne wśród turystów, ale ich zagęszczenie jest tu i tak o niebo mniejsze niż w Gold Coast, więc można chwilę odetchnąć.

wodospad Curtis Falls

las subtropikalny, Tamborine National Park, sekcja Joalah

Całkiem swojski widok zachęca do wstąpienia. Na górze Tamborine są 2 polskie knajpki, zagęszczenie jakim mało kto potrafi się w Australii pochwalić. Jedna z nich to „The Polish Place„, a druga to winnica „Tatra„. My odwiedziliśmy tę pierwszą.

Restauracja do specjalnie tanich nie należy, ale wstąpić warto chociaż na chwilę.

Największą atrakcją jest bowiem stadko lorys górskich (rainbow lorikeet). Dzikie papugi widzieliśmy już w Australii wielokrotnie, w Kallistej koło Melbourne jest ich chyba nawet więcej. Nigdzie jednak nie były aż tak namolne i pozbawione lęku przed człowiekiem. Żeby usiąść na krześle trzeba je było najpierw przegonić, fizycznie spychając ręką. Popatrzcie zresztą sami:

na krzesłach

na parasolu

pod parasolem a la gacek

a ku ku

say „cheese”

lorysy lubią kawę

lorysy lubią lody

Lorysy nie boją się nawet znanego pogromcy ptaszysk

właściciele obiektu jak widać zachęcają papugi do odwiedzin

jeszcze jeden miły polski akcent

polskie piwko z widoczkiem na panoramę… wprawdzie nie Tatr, ale też ładną

jeszcze tylko zachód słońca i pora wracać

na koniec mapka:

View Larger Map