Tongariro National Park

Pożar wciąż się pali, ale ja wracam (myślami) do Nowej Zelandii, zanim zapomnę co tam się działo…

Droga wyjazdowa na północ z Wellington to chyba była najnudniejsza część podróży. Dobrze, że w miasteczku Levin trafił się odlotowy plac zabaw, gdzie dzieci mogły na chwilę zapomnieć o nudnym siedzeniu z tyłu samochodu. Ciekawie zaczęło się robić dopiero za Wanganui, gdzie droga nr 4 wjechała w malowniczą dolinę rzeki Wanganui, pnąc się serpentynami wśród zielonych wzgórz. Najgorzej miał oczywiście kierowca (czyli zgadnijcie kto?), który musiał non-stop wpatrywać się w drogę, żeby nie skończyć na dnie wąwozu.

Mieliśmy do przebycia tylko 330km z Wellington do Whakapapa, ale droga zajęła nam w sumie cały dzień, wliczając przerwy na 2 place zabaw (drugi w Wanganui – też godny polecenia) i kilka punktów widokowych.

Za to widok jaki zobaczyliśmy dojeżdżając do Whakapapa wynagrodził wszelkie trudy:

widok na Mount Ruapehu z Bruce Road

Widoczne w oddali góry to szeroki szczyt wulkanu Mount Ruapehu, najwyższa góra Wyspy Północnej (2797m mpn). Zimą Mekka dla narciarzy, latem cel wędrówek miłośników gór, a od czasu do czasu miejsce, z którego wylewa się lawa i bucha gęsty dym. Mój kolega z pracy, który w 1995 r. mieszkał w Rotorua (odległym o ponad 150km) mówi, że miasto zostało wtedy przykryte grubą wartstwą popiołu z erupcji Ruapehu.

Do Whakapapa Holiday Park dojechaliśmy już po godz. 18:00. Biuro było zamknięte, ale kluczyk do naszego domku, wraz z mapką orientacyjną czekał na nas w kopercie wrzuconej do skrzynki dla „late arrivals„.

Kolejny dzień upłynął nam pod znakiem krajobrazu wulkanicznego Parku Narodowego Tongariro (czwarty najstarszy park narodowy na świecie). Podjechaliśmy samochodem do dolnej stacji wyciągu krzesełkowego, który zabrał nas na wysokość ok. 2000m n.p.m. Szczytu wulkanu nie zdobyliśmy (to nie jest jeszcze wyprawa dla 4-latka), ale i tak to co widzieliśmy z góry dostarczyło masy wrażeń.

wyciąg krzesełkowy pod Mount Ruapehu

Mount Ngauruhoe, wulkan który we „Władcy Pierścieni” grał Górę Przeznaczenia.
Na tym zdjęciu wygląda naprawdę jak kawałek Mordoru.

Widok ze zbocza Ruapehu. Ta góra daleko za mgłą to wulkan Taranaki.

Bałwanek pod wulkanem. Dzieci też muszą mieć jakąś radość.

Chateau Tongariro. Hotel z wulkanem w tle, a tuż obok pole golfowe. Ulubione miejsce fotografów.

Wodospad Tawhai, jedna z krótkich tras spacerowych w granicach parku Tongariro.

W Whakapapa spędziliśmy 3 dni, a właściwie 3 noclegi. Dla tych co zechcą tam pojechać jedno ostrzeżenie: to straszna dziura, nie ma nawet porządnego sklepu spożywczego. Najlepiej tam przyjechać z zapasami na cały okres pobytu.