1886 AD: Mount Tarawera

Gorąca woda geotermalna wypływała z gejzerów w pobliżu Lake Rotomahana, niedaleko Rotorua. Spływała kaskadami w dół wzgórza, tworząc kolorowe baseny, nazywane „Różowymi i Białymi Tarasami” z powodu koloru osadów naniesionych przez wody geotermalne. Białe Tarasy obejmowały ok. 3 hektarów, a różnica poziomów wynosiła ok. 30m. Woda była bardzo gorąca, co nie zachęcało do kąpieli. Inaczej było z Różowymi Tarasami, które były bardzo popularnym miejscem do kąpieli.

Pomimo wielkiego geograficznego oddalenia od reszty świata Różowe i Białe Tarasy zdobyły wielką sławę. Uznawane były za największą atrakcję Nowej Zelandii i za jednego z kandydatów do tytułu „ósmego cudu świata”.

Zniknęły z powierzchni Ziemi jednego dnia, 10 czerwca 1886 r. w czasie niespodziewanej erupcji wulkanu Mount Tarawera. Razem z tarasami pogrzebanych zostało kilka wiosek i zginęło ok. 120 osób (głównie Maorysów, ale i kilkoro białych), które nie zdążyły się ewakuować, gdyż erupcja nastąpiła bez żadnego ostrzeżenia o godzinie 3 w nocy. Na miejscu tarasów jest dzisiaj jezioro.

Powyższe obrazki namalowane zostały w roku 1884. Dzięki nim możemy mieć dzisiaj pojęcie jak wyglądały tarasy. Obrazki zaczerpnąłem z Wikipedii, nie są już objęte prawami autorskimi.